ΠΩΣ ΜΙΛΑΜΕ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΕΞ;

ΠΩΣ ΜΙΛΑΜΕ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΕΞ;

Το θέμα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης απασχολεί σχεδόν όλους του γονείς ενώ η συζήτηση γύρω από το θέμα αυτό είναι δύσκολη και προκαλεί αμηχανία στους ενήλικες. Πρόκειται για μια διαδικασία διαρκή και μακρόχρονη καθώς το παιδί έχει σεξουαλικές εκδηλώσεις από πολύ νωρίς (π.χ. στύση). Για το λόγο αυτό η συζήτηση θα πρέπει να ξεκινάει από τα πρώτα χρόνια της ζωής του παιδιού και να ολοκληρώνεται στην εφηβεία. Ως εκ τούτου, πρωταρχικής σημασίας για να διεξαχθεί μια τέτοια συζήτηση είναι να αποβάλουν οι γονείς τις δικές τους ανασφάλειες φοβίες και προκαταλήψεις.

Τα παιδιά από την ηλικία των 3 ετών αρχίζουν να εξερευνούν το σώμα τους και ανακαλύπτουν τον αυνανισμό. Η ευχαρίστηση που αισθάνονται δεν είναι σεξουαλική. Επίσης, πολλά παιδιά διερωτώνται για το πώς γεννήθηκαν. Ο γονιός θα πρέπει να ικανοποιεί την ανάγκη των παιδιών για πληροφόρηση απαντώντας σε τέτοιου είδους ερωτήσεις με λόγια απλά και κατανοητά, αντίστοιχα της νοητικής, γνωστικής και γλωσσικής ανάπτυξης των παιδιών.  Στην ηλικία των 5-6 τα παιδιά μέσω του παιχνιδιού με τους συνομήλικους διερευνούν το σώμα τους. Στις πρώτες τάξεις του δημοτικού και μέσω της συναναστροφής με τους συνομήλικους αρχίζουν να παίρνουν πονηρά μηνύματα γύρω από το sex. Οι ερωτήσεις τους πλέον γίνονται πιο περίπλοκες και απαιτούν απαντήσεις με περισσότερες λεπτομέρειες. Είναι σημαντικό τα παιδιά να νιώσουν άνετα, ώστε να μοιραστούν τις γνώσεις τους με τους γονείς. Με αυτό τον τρόπο δεν θα καταφύγουν σε άλλα άτομα για ενημέρωση και ενδεχόμενη παραπληροφόρηση.

Στις περιπτώσεις που οι γονείς αδυνατούν να απαντήσουν, η χρήση βιβλίων ανάλογων με το εκάστοτε αναπτυξιακό στάδιο του παιδιού είναι πολύ διευκολυντική. Επίσης, σημαντικό είναι οι γονείς να απευθύνονται σε ειδικούς, όπως παιδιάτρους και ψυχολόγους εάν δυσκολεύονται.

Αργότερα, κατά τη διάρκεια της εφηβείας, οι νέοι ανακαλύπτουν τη σεξουαλικότητά τους και λαμβάνουν ικανοποίηση συνειδητά μέσω του αυνανισμού. Η ψυχοσυναισθηματική αλλαγή που επισυμβαίνει συχνά παρεμποδίζει την επικοινωνία με τους γονείς. Οι έφηβοι απομακρύνονται από αυτούς και επιδιώκουν την αποδοχή των συνομήλικων. Συχνά, οι συζητήσεις τους είναι σεξουαλικού περιεχομένου, ενώ άλλοτε συμμετέχουν σε σεξουαλικές πράξεις που τελικά δεν επιθυμούσαν, προκειμένου να φανούν προοδευτικοί και σύγχρονοι των συνομήλικων. Ως εκ τούτου, είναι πολύ σημαντικό μέχρι την εφηβεία να έχει ήδη πραγματοποιηθεί μια ουσιαστική πληροφόρηση σε ότι αφορά το σεξ καθώς η σωστή πληροφόρηση και η καθοδήγηση από τους γονείς συμβάλλει στην ορθή σεξουαλική συμπεριφορά των παιδιών και των εφήβων.

Πλέον ο ρόλος του γονέα είναι να ενημερώσει τους εφήβους για τις συνέπειες μιας ενεργής σεξουαλικά ζωής, όπως τις ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες, τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα. Αυτές οι συζητήσεις βοηθούν τους εφήβους να αποφανθούν σχετικά με τη σεξουαλική τους δραστηριότητα με ωριμότητα και υπευθυνότητα.

Συμπερασματικά θα λέγαμε ότι σε ό,τι αφορά το θέμα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης οι γονείς θα πρέπει:

• Να καλλιεργούν ένα κλίμα επιτρεπτικότητας,  όπου το παιδί κάθε ηλικίας θα νιώθει άνετα να ρωτήσει όσα το προβληματίζουν και να λάβει τις αντίστοιχες απαντήσεις χωρίς υπεκφυγές και αμηχανία.
• Οι συζητήσεις να χαρακτηρίζονται από σαφήνεια και ειλικρίνεια.
• Οι απαντήσεις τους να είναι ανάλογες του νοητικού και γλωσσικού αναπτυξιακού επιπέδου του παιδιού.
• Οι απαντήσεις τους να είναι επαρκείς και να ικανοποιούν την περιέργεια του παιδιού χωρίς όμως να δίνονται περισσότερες πληροφορίες από αυτές που ζητούνται.
• Η συζήτηση να διεξάγεται σε ήρεμη ατμόσφαιρα από την οποία θα λείπει κάθε ίχνος κριτικής, επιδοκιμασίας ή απαγόρευσης.
• Να συσχετίσουν το σεξ με τη συναισθηματική εγγύτητα, την αγάπη, το σεβασμό και τα αισθήματα φροντίδας για το σύντροφο.
• Τέλος, από τις συζητήσεις αυτές δεν θα πρέπει να λείπει η ενημέρωση γύρω από τους κινδύνους που σχετίζονται με τη σεξουαλικά ενεργή ζωή.